درمان:

در صورت عدم درمان 95-75در صد بیماران مبتلا به فرم پیشرفته بیماری خواهند مرد و در مان به موقع منجر به بهبودی خواهد شد. استراحت در بستر، مراقبتهای پرستاری از نظر بهداشت، رژیم غذایی حاوی پروتئین کافی، ویتامینهای ضروری از مسائل عمده در درمان یک بیمار مبتلا به کالازار است.         

درمان شامل ترکیب‌های حاوی آنتیموان است. مانند آنتیموات مگلومین، استیبوگلوکنات سدیم. سایر داروها شامل آمفوتریسین بی، کتوکونازول، پارامومایسین است.

درمان مورد نیاز بر اساس محل ابتلاء به بیماری، گونه‌های لیشمانیا و نوع عفونت تعیین می‌شود. برخی از داروهای ممکن برای درمان نوع احشایی بیماری شامل این موارد هستند: آمفوتریسین بی، ترکیبی از آنتی مونیال پنج ظرفیتی و پارامومایسین، و میلتوفسین  برای درمان نوع پوستی بیماری، داروهای پارومومایسین، فلوکونازول یا پنتامیدین می‌توانند مؤثر باشند.

تخفیف‌هایی از سوی سازمان بهداشت جهانی روی داروهای مورد نیاز برای درمان لیشمانیا اعمال شده‌است.